Koud!

De temperatuurmeter in de Jeep liegt er niet om: het was vandaag braa koud! Het is hier duidelijk ander weer dan in België.


Onder het mom van "het warmt wel op" zijn we toch vroeg opgestaan en de Icefield Parkway opgereden om Murchison Falls te beklimmen. Vergeet het ijs-sportklimmen! Dit is full-conditions! Na een uur autorijden en een aanloop van 2 uur bergop door de sneeuw stampen - en dan hadden we nog geluk dat er een duidelijk aangestampt spoor was! - konden we met half (?) bevroren vingers onze gordel en crampons aandoen en met koude tenen beginnen klimmen op het superbrosse ijs.



Cis klimt de eerste lengte voor, ik de tweede, maar als Cis op kop ongeveer halfweg de derde touwlengte zit, gaat het echt niet meer. De kou vergt te veel, en zelfs mijn goede en kwade aanmoedigingen "Allee, komaan!" "Maak dat ge boven zijt GVD!" helpen niks meer. Als Cis begint te braken is de beslissing snel genomen en wordt besloten tot de terugtrekking.
Uiteindelijk laat ik Cis zakken en klim zelf het stuk om de ijsvijzen al afklimmend te recupereren. Ik merk al gauw dat afklimmen op ijs toch ook niet alles is: je moet laag slaan en hoog je bijl uit het ijs krijgen. Maar het lukt en na de ijsvijsrelais om te bouwen tot abalakov raken we in 2 rappels veilig aan de voet van de waterval.

De tocht terug tot aan de auto verloopt zonder noemenswaardige problemen, maar intussen is het wel al de ganse tijd aan het sneeuwen en de weg ligt er nog iets winterser bij dan vanmorgen. Voor het eerst zijn we echt blij dat we een 4x4 gehuurd hebben! Bovendien is onder een bepaalde temperatuur sneeuw niet glad meer, zijn de banen hier een stuk breder dan bij ons, liggen er ook in de bergen bijna geen bochten in, dus kunnen we aan een redelijk tempo - 80km/h - terug rijden naar Lake Louise. De verwarming van de auto draait volle bak, en stilaan geraken we weer op temperatuur.

Het wordt nu wel duidelijk dat de randomfunctie van de cd-speler in de auto zijn eigen voorkeuren heeft op het mp3-cd'tje dat we gemaakt hebben voor als er geen radio-ontvangst is (wat wel eens gebeurt in dit weidse land). Alanis Morissette is duidelijk favoriet, en iedere keer de cd hapert na een oneffenheid in de weg, springt ie naar The Circle Game van Joni Mitchell.

Conclusie: als het te koud is of te hard sneeuwt, zullen we meer extra rustdagen inlassen.